یک بازوی مصنوعی مرتبط با مغز طراحی و ساخته شد

گلیپسی می‌گوید: «به این تیم واقعاً منحصر به فرد فرصت کمک به حل مشکل چالشی مغز به رابط ماشینی داده شده است. من در مورد پیشرفت‌هایمان و وعده‌هایمان در خصوص نتایج آینده هیجان زده هستم. ما در حال نزدیک شدن به یک دو راهی در رابطه با ارتباط مغز- بدن هستیم و امیدواریم شیوه‌هایی برای مهار بدن به کمک روش‌های جدید کشف کنیم.»

محققان در حال آغاز یک پروژه چهار ساله به منظور طراحی یک بازوی مصنوعی هستند که افراد قطع عضو شده می‌توانند به طور مستقیم با مغز خود آن را کنترل کنند و این امر به آنها این اجازه را می‌دهد که هر آنچه لمس می‌کنند را حس کنند. به رغم آنکه این موضوع شبیه داستان‌های تخیلی- علمی است، محققان می‌گویند تا این لحظه، بخش زیادی از این فناوری در مقیاس کوچک به اثبات رسیده است.

 

به گفته محققان این موضوع هیچ جنبه خیالی ندارد. محققان دریافته‌اند که بخش زیادی از این مسئله امکانپذیر است. تنها چیزی که باقی مانده این است که تمام [بخش‌های] این موضوع- [شامل] رمزگشایی غیر تهاجمی عصبی، کنترل مستقیم مغز و بازخورد حسی لمسی-  در یک دستگاه جمع شود.

 

محققان پیشتر فناوری‌ای را به اثبات رساندند که به افراد قطع عضو شده امکان درک و لمس اشیاء به وسیله چنگک مصنوعی را بر اساس بازخورد حسی می‌داد که به روش طبیعی به قسمت باقیمانده اندام‌ها وصل می‌شد.  گلیپسی یکی از این محققان در اینباره می‌گوید:‌«کنترل پروتز‌های عصبی، بخش مهمی از پروژه ماست، اما به همان اندازه چالش مهم دیگری نیز وجود دارد و آن فراهم آوردن بازخورد حسی برای کارهای تماسی‌ای است که از طریق پروتز انجام می‌شود.»

این تیم قصد دارد به ترکیب فناوری‌ای برسد که هم اطلاعات لمسی را از نوک انگشتان مصنوعی دریافت کند و هم اطلاعات نیروی چنگ زدن یک دست مصنوعی را از طریق اسکلت خارجی روباتیک و پدهای لمسی‌ای که در محل اتصال پروتز به بدن، موجب ارتعاش، کشیدگی و وارد آمدن فشار به پوست می‌شود را دریافت کند. 

 

کنترراس ویدال، محقق دیگر این پروژه پیشتر فناوری‌ای را به اثبات رساند که به افراد تحت آزمایش این امکان را می‌داد یک مکان نما را به آسانی و تنها با فکر کردن به آن روی صفحه رایانه حرکت دهند. این فناوری به صورت غیر تهاجمی با استفاده از الکترودها بر شبکه اعصاب کاربر ضرباتی وارد می‌آورد که موجب خوانش فعالیت الکتریکی بر پوست سر به کمک الکتروانسفالوگرافی (EEG) می‌شود. این تیم قصد دارد اطلاعات« EEG » را با داده‌های زمان واقعی در مورد سطح اکسیژن- خون در لوب فرونتال کاربر به کمک مادون قرمز کاربردی (fNIR) ترکیب کند، فناوری‌ای که توسط آزمایشگاه تصویربرداری نوری مغز دانشگاه بروکسل توسعه یافت.

 

به گفته این محقق، این فناوری جدید یک جهش بزرگ از آن چیزی است که در دستگاه‌های پروتز موجود استفاده می‌شود، دستگاه‌هایی که به فرد قطع عضو شده امکان حس چیزی که لمس می‌کند را نمی‌دهد. برخی پروتزهای آخرین مدل امروزی از سیستم‌های بازخورد نیرو استفاده می‌کنند که مرتعش می‌شوند-  بسیار شبیه به حالت لرزاننده در تلفن همراه - تا اطلاعات محدودی در مورد اجسامی که دست پروتزی را محکم نگه داشته‌اند به دست آورند.

گلیپسی می‌گوید: «به این تیم واقعاً منحصر به فرد فرصت کمک به حل مشکل چالشی مغز به رابط ماشینی داده شده است. من در مورد پیشرفت‌هایمان و وعده‌هایمان در خصوص نتایج آینده هیجان زده هستم. ما در حال نزدیک شدن به یک دو راهی در رابطه با ارتباط مغز- بدن هستیم و امیدواریم شیوه‌هایی برای مهار بدن به کمک روش‌های جدید کشف کنیم.»